Vodka, donker brood en kaviaar

Lieve Allemaal!

Inmiddels is het alweer een week geleden dat wij aan onze reis door Rusland begonnen. We zullen maar bij het begin beginnen met het vertellen van onze belevenissen die we tot nu toe hebben...

01.30 (moscow time) kwamen we dan eindelijk aan in moskou city. Na andere blogs van aiesec ambassadeurs te hebben gelezen inclusief onthaal met spandoeken en hordes aiesec fans zagen wij ons ontvangst al helemaal voor ons...helaas...niks bleek echter van toepassing op onze russische vrienden. Daar stonden we dan, bepakt en bezakt inclusief 5 kg stroopwafels, midden in de nacht met als enige fans/onthaal enge, lelijke, chagrijnig, naar alcohol stinkende taxi chauffeurs. WELKOM IN RUSSIA.

Na ons startkapitaal gespendeerd te hebben aan telefoontjes namen we toch de taxi naar de MC flat (landelijke aiesec bestuur van Rusland). Daar gingen we dan. Met 160 km per uur vlogen wij over de 5 baanse weg de sovjet flats te gemoet. Met enige argwaan stopte we ergens in het donker tussen al deze hoge flats. ''Uitstappen??? Dacht het niet...we zien helemaal geen huisnummer?!! We zijn toch niet geschept door de undercover industrie van Rusland???'' Gelukkig kwamen Olga en Artyom net naar buiten gelopen om ons te verlossen van dit nachtelijke avontuur.

De eerste 2 dagen zijn we in Moskou gebleven. Hier hebben we de stad bezocht. De high lights zijn we afgegaan waaronder het rode plein, kremlin en indrukwekkende kerken. Op zaterdag avond kregen we (gelukkig!!) alsnog onze welcome party en hebben we onze eerste Vodka in goed gezelschap genuttigd. Samen met het bestuur van het Internationaal Congres van Aiesec (wat half augustus gaat plaatsvinden en waar wij zullen helpen) hebben we er een mooie eerste avond in Moskou beleefd. Zonder dat we het wisten stonden we met ongeveer 50 man met 27 verschillende nationaliteiten te dansen. Wat is de wereld dan klein!!!!

Na deze korte stop in Moskou zijn we doorgevlogen naar Siberie: Novosibirsk. Gelukkig bracht Olga ons naar het vliegveld want helaas is Russisch toch niet makkelijker dan het lijkt. Waar we ook maar moeilijk aan kunnen wennen is de ongelooflijk gesloten en chagrijnige houding van de (meeste) Russen. Ze kunnen wel wat lach therapie gebruiken!

Aangekomen in Novosibirsk: 4 uur vliegen maar door het tijdsverschil 7 uur later...Dit keer werden we na een half uur wachten opgehaald van het vliegveld ( de spandoeken hadden we sowieso al opgegeven...)! Alina bracht ons naar haar huis, hoe kan het ook anders, een prachtige sovjet flat met welgeteld 5 meubelstukken! Na nog een paar uurtjes slaap werden we opgehaald door Anya. Het is hier bloedheet, zo rond de 34 graden! Hoe bedoel je, in Siberie is het koud??? In Novosibirsk zijn twee Aiesec vestigingen die gekoppeld zijn aan de 2 verschillende universiteiten: NSU en NSTU. Anya nam ons mee naar NSU wat op 45 minuten met de Marshrutka (wit volgepropt,heet en stinkende busje) buiten de stad in het bos ligt. Deze plek is gebouwd speciaal voor de wetenschap en heet het Akadem gorodok. Uiteindelijk zijn we hier 3 nachten in een dorm verbleven met internationale mensen die via Aiesec hier een Intership doen. Helaas waren er weinig aiesec mensen aanwezig en moest iedereen overdag werken waardoor we ons zelf moesten vermaken op het strand in de zon...poeh poeh wat hebben we het zwaar! En ja, hier hebben ze echt een strand! Helaas was het wel een beetje foggy vanwege bosbranden op 300 km afstand. In Rusland zijn alle afstanden maar relatief! In de avonden hebben we met zowel de Kazachstaanse als de Russiche keuken kennis gemaakt: Besbarmak, Bursche en gefrituurd roggebrood met kaviaar. De kaviaar kwam via via van de handelaar voordat het de verkoop in ging...tja zo makkelijk gaat dat hier!

Inmiddels zijn we weer terug in de stad. Morgen gaan we onze eerste training geven aan de aiesec mensen van NSTU (NovoSibirsk Technische Universiteit). Zondag zullen we een teambuildingsdag organiseren. En maandag middag wagen we ons aan de treinreis van 32 uur door Siberie en het Oeralgebergte naar Ufa.

Tot zover de update...Bij deze weten jullie dat het allemaal goed met ons gaat, we zijn nog niet opgegeten door beren, onderschept door de undercover politie, hebben nog een levende lever en hebben het hier prima naar onze zin!!

Veel liefs,
Loes en Carline