Rusland, van alle markten thuis...

Prevjet!!

Alweer ruim twee weken in Rusland, tijd voor een nieuwe update!!

In novosibirks hebben onze eerste twee trainingen gegeven over communicatie en personal goalsetting in een mc donalds-achtig cafe bij gebrek aan beter. De reacties van de aiesec'ers waren gelukkig positief!! De volgende dag was er een optocht van zwerfhonden om aandacht te vragen voor een hondenweeshuis waar Aiesec vrijwilligers voor levert. We hebben meegelopen en daarna geholpen geld in te zamelen door de verkoop van Indische souveniers (meegenomen door een van de Indische vrijwilligers). Aansluitend was het tijd voor de teambuilding door ons georganiseerd voor aiesecer's en internationale studenten die hier een internship doen. We deden verschillende spellen en het was leuk om te zien dat die russen steeds losser werden.

Toen werd het tijd voor onze treinreis....Na onze taalbarriere weer goed op de proef te hebben gesteld, enige onderdrukte frustraties opgelopen te hebben en druipend door het warme weer gingen we kabine 13 binnen. Voor deze lange reis hadden we ons een kabineplaatsen kado gedaan, wat een hokje met 2 stapelbedden inhoudt. Eerst werden we gezelschap gehouden door een dikke rus (die gelukkig snel weer uitstapte!) en de nacht brachten we door samen met een Russisch meisje die elke poging tot conversatie genadeloos afwees. Helaas geen russische treinvrienden...maar gelukkig hebben we elkaar!!! Na veel spelletjes, boeken lezen, kijkend naar het wijde landschap (zelfs een stukje van Kazachstan), levend op oplos aardappelpuree, noodles, brood en snoep bereikte we na 34 uur onze volgende bestemming UFA!

We waren de cabine nog niet uit of daar stonden zowaar 2 aiesec'ers ons op te wachten. Samen met hun gingen we naar onze hostfamilie. We kwamen terecht in een prachtig appartement van een broer en zus+kersverse husband, waarvan een oud-aiesecer was. We werden hartelijk ontvangen met een russisch maaltje waarna we na (eindelijk) een lekkere douche schoon ons bedje in gingen.

Ufa is de hoofdstad van het district Basjkirostan. Je kan hier goed zien dat er invloeden zijn van zuidelijke landen als mongolie en turkije. Het is weer een heel nieuw stukje Rusland wat we hier zien. Veel kleurrijke gebouuwen en zowel kerken als moskeen vormen hier het straatbeeld. Ook spreken ze hier naast het Russisch Basjkiers waardoor elke straatnaam tweetalig wordt weergegeven. Het is een bijzonder staatje op zichzelf!

We worden overal met openarmen ontvangen en hebben verschillende ontmoetingen met enthousiaste studenten in zowel cafe'tjes als parken. Onder het genot van russische hapjes en veel thee (ja ze drinken hier ook nog wat anders dan Vodka) hebben we de meest verassende gesprekken over het daaglijks leven in Rusland; economie; Poetin; olie winning; onderwijs; geschiedenis; corruptie; de aankomende winterspelen in 2014; en ga zo maar door. Zo leren we steeds meer over Rusland en haar inwoners!
We worden overal mee naar toegenomen, inclusief de frisbee training van onze host family. Zie: een groepjes russen, rennend door elkaar, onverstaanbare dingen schreeuwend en van alle kanten vliegende frisbee's. Een ervaring apart.
Ook hier hebben we twee trainingen gegeven, dit keer in een goed georganiseerd gebouw van en of anders ministerie. Zo kom je nog eens ergens!
Ook hebben we ons eerste bedrijf bezocht! Op uitnodiging van Svetlana, directrische van het NGO JCI, kwamen we langs op haar kantoor. Deze dame runt een bedrijf die trainingen geeft aan verschillende doelgroepen over verschillende onderwerpen. Ze is erg geintresseerd in internationale opvattingen en wilde van ons weten hoe het er in Nederland aan toe gaat en hoe wij onze eigen trainingen verzorgen. Onder het genot van thee met (door ons) meegenomen stroopwafels hebben we de meest uiteenlopende dingen besproken: van sterio typen russen/nederlanders tot bruiloften en geldzaken. Zeer inspirerend!

Terwijl we dit blog schrijven zijn we aan het bijkomen van onse tripje naar de country side. Op drie uur rijden van de stad hebben we gelogeerd bij de Baboeska van Vika. Haar oma woont in een heel klein dorpje in de middel of no where, met slechts een paar kleine, houten, fleurige huisjes met de wc (gat in de grond) en banja in de achtertuin. We hebben in de rivier gezwommen en de zonsondergang bewonderd vanaf de heuvels. Hierna was het tijd voor de banja! Bijna iedere dorpsbewoner heeft een banja in zijn/haar achtertuin. Het is een klein, houten hutje met een zelfgemaakt sauna systeem. Ze gebruiken het als badkamer en sauna. Maaaaar er is een speciaal russisch ritueel aan toegevoegd: de masage a la rusky. Oftewel, je ligt op een houten bank en laat je vrijwillig slaan met een hete bos takken, goed voor alles volgens de russen.. Enjoy!
Dit is een hele andere ervaring dan we tot nog toe in de steden hebben gehad, maar wel de realiteit voor het grootste deel van de russiche bevolking.
Vanmorgen werden we in de woonkamer, naast baboeska, wakker van de warme zon en kraaiende hanen. Na een laatste wandeling langs een riviertje, was het tijd voor de terug reis. Te ongeduldig om op de bus te staan wachten, werd er over gegaan tot liften. Samen met Luda (aiesec Ufa) stapte we in een grote truck die ons tot halverwege bracht. Daarna vervolgende we onze weg toch maar met de reguliere busjes.

Vanavond is alweer onze laatste avond in Ufa. We hebben een goodbye party in een russische club.
Morgen ochtend stappen we in de trein naar Samara,
op naar het volgende avontuur!

Liefs!